آب!
سرمایه گذاری روی لبه ی بحران
اگر فکر میکنید کاروکاسبی روبه‌راهه و ایشالا تا صد سال دیگه هم همه چی خوبه؛ که هیچ
ولی اگر وضعیت طبیعی نیست و مشکلات اقتصادی به خانه شما هم رسیده؛ چند دقیقه توجه کنید
ارزشمندترین کالای دنیا چیست؟
تمام اندوخته طلای زمین از طریق شهاب سنگ ها به زمین شلیک شده؛ اضافه نمیشه، کمیابه پس ارزشمنده
یک کالای دیگر هم هست که همین قدر کمیاب شده
می خواهیم در مورد یک تجارت نسبتا جدید صحبت کنیم، تجارت آب
کل آب قابل شرب زمین از مجموع ۱۳۵۸ میلیون کیلومتر مکعب که ۷۲ درصد سطح زمین را هم پوشانده؛ فقط ۱۳ میلیون و ۲۶۳ هزار کیلومتر مکعبه
این یعنی سهم شما بدون در نظر گرفتن حق حیات سایر موجودات زنده زمین فقط دومتر مکعبه
قرار نیست چاه داشته باشید تا بتونید این کالا را توی گاوصندوق نگهداری کنید، نمیشه!
میخواهیم با روش‌هایی آشنا شویم که سهم مان را حفظ و تجارتمان را توسعه دهیم.
این روش ها چیست؟
اول خرید حق آب
۲۳ ژوئن ۲۰۱۱ شرکت مساواتر که متعلق به خیر معروف تیبون پیکنز است ۴ میلیون گالن آب را با قراردادی ۱۰۳ میلیون دلاری به ایالت تگزاس فروخت؛ حدود ۲۶ دلار برای هر گالن!
آقای پیکنزبعد از امضای قرارداد گفت آب جاییست که باید باشد و همه چیز در صلح و آرامش است!
چطور میشه کسی مالک یک منبع حقوق بشری باشه که برای حفظ تمام انواع زندگی ضروریه و بعد اون رو خرید و فروش هم بکنه؟
در هر صورت موانع ورود به این بازار زیاده و برای یک سرمایه گذار معمولی امکان پذیر نیست
راهکار بعدی سرمایه گذاری در زیرساخت های انتقال و تصفیه آب هست
رومی ها ۲ هزار سال پیش با ساختن آبشارها و آبراه ها توانستند آب رو به شهرها منتقل کنند
از آن زمان تا به حال شبکه گسترده ای از مجاری انتقال آب دنیا را فرا گرفته و با رشد جمعیت و پیشرفت تکنولوژی پراکندگی لوله‌ها سرعت هم پیدا کرده
برای مثال یک هزار میلیارد دلار لازمه تا در ۲۵ سال آینده سیستم گسترده ای از لوله های زیرزمینی در آمریکا اجرا یا بازسازی بشه
بعد از فاجعه مسمومیت هزاران نفر با سرب محلول در آب شرب ایالت میشیگان در اثر فرسودگی لوله ها، زنگ خطر نوسازی در تمام دنیا به صدا درآمده بنابراین سرمایه گذاری در این حوزه به نظر همراه با سود تضمین شده از طرف دولت ها خواهد بود
پس باید سهام شرکت های آب و فاضلاب و صنایع وابسته رو پیدا کنیم!
راههای دیگری هم هست مثل سرمایه گذاری در زمین های کشاورزی غنی از آب
دکتر مایکل جی بری نابغه ای که از رکود سال ۲۰۰۷ با قراردادهای هوشمندانه ۱۰۰ میلیون دلار به جیب زد و ۷۰۰ میلیون دلار عاید مشتریهای کارگزاری کرد.
تمام سرمایه به دست اومده ش رو روی آب سرمایه گذاری کرده.
ایشون در حال خریدن زمین های بادام کالیفرنیا ست و معتقده حمل و نقل آب برای هر دلیلی از نظر سیاسی و فیزیکی عملی نیست، اون میگه برای من روشن است که غذا راهی برای سرمایه‌گذاری در آب است، بدین معنی که در مناطق غنی از آب رشد می‌کند و به مناطق خشک حمل می‌شود؛ آب تنیده در غذا چیزی است که من پیدا کردم.
یک مثال ساده:
برای تولید یک کیلوگرم برنج حدود ۳۴۰۰ لیتر آب احتیاج هست یعنی شما با حمل یک کیلوگرم برنج در واقع ۳۴۰۰ لیتر آب رو جابجا کردید
روش های غیر معمول
ایلان ماسک موسس شرکت های میلیون دلاری چون پی پال، تسلا، اسپیس ایکس، بورینگ،سولارسیتی و پروژه هایپرلوپ،...
فقط ۳ درصد از وقتش را صرف تسلا و توسعه باتری های لیتیومی اون میکنه
رویای آقای ماسک مهاجرت به مریخه وقطعا بدون غذا انسان جایی در مریخ نخواهد داشت.
مارس اواسیس گلخونه فضایی ایشونه که سفینه فالکون ۹ رو برای فرستادن این گلخانه ها طراحی کرد و توانست سال گذشته اولین گل خونه رو به فضا بفرسته تا فضانورد های مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی برای اولین بار طعم سبزیجات تازه رو در فضا تجربه کنند.
وضعیت حال حاضر زمین فاصله چندانی با مریخ ندارد و انسان از سال ۱۸۵۰ تا به حال متوسط دمای زمین رو بیش از دو درجه بالا برده و این روند در سالهای پیشرو بخش عمده ای از گیاهان مثل کاکايو رو غیر قابل کشت خواهد کرد
بگذریم ،...
قصد داریم ایده های آقای ماسک رو با گلخونه های خورشیدی چاینیز استایل در ۵۰ سال پیش و سیستم کشت تلفیقی آکواپونیک که آزتک ها در هفتصد سال پیش ابداع کردند ترکیب کنیم تا به یک الگوی بی نظیر تولید برسیم.
قرار نیست همه بریم کشاورزی
ما سه تا الگو داریم که دوتای آنها به خونه های شما نزدیکتره
بیوکابین ها که سبزیجات رو توی آشپزخونه برامون تامین می کنند.
بیو لاردر ها که هم برای مصرف خودمون تولید می کنند هم با اتصال به شبکه تأمین کسب درآمد می‌کنند.
و گلخانه های خورشیدی که در ۲۵۰ متر مربع معادل یک هکتار سبزینه تولید می کند.
هر سه تجهیز شدند تا با دو درصد آب مصرفی در کشت سنتی محصولات با کیفیت تولید کنند.
م.دومهری
